Najczęściej ból pod lewą piersią pacjenci wiążą z zawałem serca co oczywiście jest możliwe, ale nie tak częste jak się może wydawać. W przypadku zawału mięśnia sercowego ból występuje przede wszystkim zamostkowo i ma charakter ściskający, może promieniować do żuchwy i lewej kończyny górnej. Nestorowicz
Polska metoda określenia somatotypu za pomocą metod rachunkowych. Wanke użył do wyodrębnienia swoich typów czyli elementów somatycznych pięciu wskaźników antropometrycznych. Za pomocą metody stochastycznej korelacji wielorakiej przyporządkował czterem wyodrębnionym typom średnie wartości tych wskaźników (obliczone na próbie 3000 mężczyzn z populacji polskiej, potem inni autorzy uzupełnili o wartości dla kobiet). Podobno są to najbardziej charakterystyczne typy budowy dla populacji polskiej, co niekoniecznie jest prawdą jak zobaczymy niżej. Wskaźniki dla meżczyzn I A V H Wskaźnik długości tułowia 32,5 33,3 29,0 28,6 Wskaźnik barkowo-tułowiowy 67,8 65,8 81,8 80 Wskaźnik miedniczno-barkowy 74,3 79,1 68,9 78,5 Wskaźnik spłaszczenia klatki piersiowej 66,1 78,1 66,3 80,2 Wskaźnik budowy ciała Rohrera 1,2 1,3 1,4 1,3 Wskaźniki dla kobiet I A Y H Wskaźnik długości tułowia 31,6 31,8 28,4 28,3 Wskaźnik barkowo-tułowiowy 69,6 69,2 81,9 80,8 Wskaźnik miedniczno-barkowy 76,7 88,8 676,1 87,1 Wskaźnik spłaszczenia klatki piersiowej 75,4 77,7 61,8 77,6 Wskaźnik budowy ciała Rohrera 1,3 1,8 1,2 1,8 Cztery somatotypy Wankego, oznaczone literami przypominającymi kształtem ich sylwetkę: typ I słaba budowa długi tułów wąskie barki średnio szeroka miednica (u kobiet wąska) płaska klatka piersiowa (u kobiet głęboka) mały ciężar ciała w stosunku do wzrostu typ A długi tułów wąskie barki szeroka miednica beczkowata klatka piersiowa średni ciężar ciała w stosunku do wzrostu typ V (dla kobiet Y) krótki tułów szerokie barki wąska miednica płaska klatka piersiowa duży (u kobiet mały) ciężar ciała w stosunku do wzrostu typ H krótki tułów szerokie barki szeroka miednica beczkowata klatka piersiowa średni ciężar ciała w stosunku do wzrostu Wbrew pozorom bardzo trudno te typy przyporządkować do innych typologii budowy ciała: Typ I mógłby być leptosomem/ektomorfem ale nic nie wiemy o jego długości nóg, które muszą być długie w tych typach, z kolei tułów w nich jest krótki, a nie długi jak w I. Typ V jest najbardziej zbliżony do typu atletycznego/mezomorficznego. Typ A mógłby być pyknikiem/endomorfikiem ale nie mamy podanej długości nóg która w przypadku tych typów powinna być zawsze krótka. Typ H cieżko przyporządkować do jakiekolwiek typu, najbardziej podobny jest typ pykno-atletyczny ale on ma długi tułów. I znowu nie wiemy nic o długości nóg, które powinny być krótkie w tym przypadku. Elementy te stanowią wskaźniki położenia /punkty odniesienia/, które w przestrzeni pięciowymiarowej wyznaczają 4 punkty indywidualne, określające przestrzeń typologiczną. Każdy osobnik, którego budowa wyrażona jest pięcioma wyżej wymienionymi wskaźnikami, zajmuje określone miejsce w tej przestrzeni. Jego odległość od każdego z czterech elementów somatycznych pozwala na określenie struktury somatycznej. Im mniejsza jest odległość od jednego z czterech elementów, tym większe jest Jego podobieństwo do tego elementu - i odwrotnie. Podobieństwo osobnika do elementu somatycznego jest więc odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości jego położenia. Suma odwrotności kwadratów odległości od wszystkich elementów somatycznych określa - strukturę somatyczną osobnika, tj. udział każdego elementu w jego budowle. Suma ta sprowadzona jest do jedności, a udziały poszczególnych elementów somatycznych wyrażone są w jej odsetkach. Jest to tzw. metoda punktów odniesienia Wankego. Jak się to oblicza? Według sposobu opisanego dla obliczania składów rasowych metodą punktów odniesienia Wankego Można pobrać też gotowy arkusz kalkulacyjny do wyliczania odsetków typów - POBIERZ Najprościej rzecz ujmując odejmujemy wyniki dla pięciu wskaźników badanego osobnika (można również dać średnią wyników jakiejś badanej grupy) od podanych w tabelach wyżej punktów odniesienia dla danych wskaźników (dla każdego typu I, A, V / Y, H osobno przeprowadzamy tą procedurę) by po kilku przekształceniach matematycznych uzyskać w wyniku obliczeń procentowy udział czterech typów budowy w somatotypie badanego osobnika (lub grupy osobników). Wszystkie 4 typy sumują się oczywiście do 100%. Wanke założył że możemy kogoś przyporządkować do danego "czystego" typu jeśli jego odsetek wynosi więcej niż 68%. W innym przypadku mamy do czynienia z typami mieszanymi. Bardzo rzadko zdarza się ktoś o 100% udziale danego typu. Mamy więc tu pewne nawiązanie np. do typologii Sheldona, który również określał budowę ciała jako sumę komponentów ektomorfii, mezomorfii i endomorfii w różnym nasileniu (aczkolwiek nie procentowym) ale oczywiście nie metodami matematycznymi. Wady to arbitralność przyjętych punktów odniesienia. Określonych zresztą na populacji polskiej (na dodatek przedwojennej) i trudno porównywalne z np. z Afrykanami czy Azjatami. Poza tym metoda rachunkowa, mimo swej matematyzacji jest mało precyzyjna i zbyt mechaniczna. Można by bowiem wprowadzić typ o wskaźniku Rohrera wskazującym na budowę bardzo lekką, tułowiu bardzo krótkim, barkach bardzo szerokich, miednicy bardzo szerokiej i bardzo głębokiej klatce piersiowej i też pewne procenty takiego "typu" by się pojawiały w składzie somatycznym danego osobnika czy grupy osobników... Tym bardziej że cztery wskaźniki są oparte o wymiary tzw. ram kostnych człowieka i żaden nie uwzględnia stopnia wykształcenia kończyn dolnych oraz co już mniej ważne, górnych, oraz tylko wskaźnik Rohrera bierze pod uwagę rozwój tkanek miękkich (masa ciała), ale nie mówi nic konkretnego o sylwetce, związanej ze stopniem np. umięśnienia czy otłuszczenia oraz obwodami ciała. BIBLIOGRAFIA: red. Charzewski J., Zarys antropologii dla studiujących wychowanie fizyczne, 1986 Drozdowski Z., Ćwirko-Godycki M., Antropologia w zakresie studiów wychowania fizycznego, 1967 Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997 Stolarczyk H., Budowa ciała mieszkańców Cyrenąjki [w:]Studia Afrykanistyczne, Acta Anthropologica Lodziensia nr 10, 1965, s. 5—26 Przykład 1. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997 Typy budowy Wankego. Rysunki pokazują też schematyczne wymiary nóg ale trudno powiedzieć na jakiej podstawie zostały określone, podobnie jak kształty twarzy / głowy... Szczególnie typ I o długim ale też najwęższym tułowiu, a zarazem krótkich nogach (czyli proporcje tułów-nogi jak u pyknika/endomorfa) jest cokolwiek niespotykaną kombinacją...
houman części ciała płaskie ikony linii zestaw. mężczyzna, głowa kobiety, nos mózgu, usta, stopa, ucho, usta ilustracja wektorowa. zarys znaków dla kliniki medycznej chirurgii plastycznej. pixel doskonały 64x64. edytowalne obrysy - klatka piersiowa tułów stock illustrations
Klatka piersiowa - budowa, funkcje i choroby w jej obrębie Opublikowano: 21:29 Klatka piersiowa zbudowana jest z żeber oraz mostka, które tworzą rusztowanie chroniące narządy wewnętrzne (serce i płuca). Dzięki odpowiednim mięśniom, klatka piersiowa może się rozszerzać i zwężać podczas oddychania, tym samym umożliwiając wymianę gazową. Ból w obrębie klatki piersiowej jest objawem nieswoistym, dlatego jego pojawienie się wymaga dalszej diagnostyki. Klatka piersiowa – budowaKlatka piersiowa – funkcjeSchorzenia klatki piersiowejWady klatki piersiowej Co znajduje się w klatce piersiowej? Anatomiczna budowa klatki piersiowej obejmuje szkielet kostny, na który składają się żebra, mostek i kręgi piersiowe oraz przymocowane do nich mięśnie. Żebra Żebra to struktury kostne, które zaginają się ku dołowi i kierują w stronę przedniej powierzchni ciała. Ile żeber ma człowiek? Człowiek ma 12 par żeber połączonych z kręgami kręgosłupa piersiowego. Wyróżnia się: żebra prawdziwe – należy do nich siedem górnych par żeber łączących się z mostkiem, żebra rzekome – to pięć dolnych par żeber, które połączone są z mostkiem za pomocą wspólnej chrząstki żebrowej. Żebra jedenaste i dwunaste określa się jako żebra wolne, ponieważ ich końce nie łączą się z chrząstką, tylko leżą wolno wewnątrz mięśni bocznej ściany brzucha. Typowo zbudowane żebro zawiera głowę żebra, szyję żebra oraz trzon żebra. Głowa żebra łączy się z odpowiednim kręgiem piersiowym i przechodzi w szyję żebra. Guzek żebra stanowi połączenie między szyją a trzonem. Trzon to zakrzywiona część żebra, która otacza klatkę piersiową. Żebra od trzeciego do dziesiątego są do siebie bardzo podobne, natomiast pierwsze żebro jest najszersze, najkrótsze i najbardziej spłaszczone, a na jego górnej powierzchni znajduje się guzek mięśnia pochyłego przedniego. Drugie żebro jest nieco cieńsze niż żebro pierwsze. Posiada wyniosłość będącą miejscem przyczepu mięśnia zębatego przedniego. Z kolei żebra wolne (jedenaste i dwunaste) zakończone są chrząstką. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Energia WIMIN Dobra energia, 30 kaps. 59,00 zł Odporność, Good Aging Naturell Selen Organiczny 200 µg, 365 tabletek 73,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Odporność, Good Aging Naturell Witamina D 1000mg, 365 tabletek 70,00 zł Mostek Mostek to płaska kość umiejscowiona na środku przedniej ściany klatki piersiowej. Składa się z trzech części: rękojeści mostka – to najwyżej położona część mostka, łączy się z obojczykiem i chrząstką pierwszego żebra, zawiera wcięcie szyjne, trzonu mostka- jest to najdłuższy element mostka połączony ruchomo z rękojeścią mostka, tworzy z nią tzw. kąt mostka; na jego bokach znajdują się wcięcia żebrowe, czyli miejsca przyczepu chrząstek żebrowych, które z kolei łączą żebra z mostkiem, wyrostka mieczykowatego – struktury chrzęstnej, która po 40. bądź 50. roku życia ulega skostnieniu; można ją wyczuć jako twardy guzek. Mięśnie klatki piersiowej W klatce piersiowej znajdują się właściwe oraz dodatkowe mięśnie oddechowe. Właściwe mięśnie oddechowe wzmacniają ścianę klatki piersiowej, wykonują ruchy oddechowe oraz chronią znajdujące się w klatce piersiowej narządy. Wyróżnia się: mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne i zewnętrzne – wspomagają wdech, mięśnie podżebrowe – wspierają oddychanie oraz ruchomość żeber, mięsień poprzeczny klatki piersiowej – działa wydechowo, mięsień zębaty tylny – jego górna część unosi w trakcie wdechu górne żebra, natomiast dolna utrzymuje żebra na miejscu w czasie oddychania. Mięśnie oddechowe dodatkowe wykorzystywane są w przypadku, gdy organizmowi potrzebna jest większa ilość powietrza, na przykład po wysiłku lub w chorobach płuc. Ponadto mięśnie oddechowe umożliwiają poruszanie głową, szyją praz kończynami górnymi. Do mięśni oddechowych dodatkowych należy: mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, mięsień pochyły, mięsień piersiowy mniejszy, mięsień piersiowy większy oraz mięsień prosty brzucha. Klatka piersiowa – funkcje Klatka piersiowa pełni następujące funkcje: ochrania narządy znajdujących się wewnątrz niej – serce oraz płuca, tworzy miejsca przyczepu dla mięśni grzbietu, klatki piersiowej i barku, rozszerzanie i zwężanie się klatki podczas oddychania umożliwia dostawanie się powietrza do jej środka oraz wypuszczanie go na zewnątrz. W czasie wdechu dochodzi do uniesienia żeber i mostka oraz rozszerzenia klatki piersiowej. Dolne żebra rozsuwają się na boki, natomiast mostek przesuwa się do góry i nieznacznie obraca, co prowadzi do zwiększenia głębokości klatki piersiowej. Kiedy wdech się kończy, mięśnie międzyżebrowe rozluźniają się, a klatka piersiowa zapada. Schorzenia klatki piersiowej Na pojawienie się nieprawidłowości w obrębie klatki piersiowej wskazuje ból, którego źródłem może być toczący się proces chorobowy w obrębie serca, przełyku, tchawicy, mięśni klatki piersiowej czy skóry. Ból w klatce piersiowej jest objawem niecharakterystycznym, dlatego na jego podstawie nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie przyczyny dolegliwości. Chory powinien zgłosić się do lekarza w celu zidentyfikowania symptomów chorobowych oraz podjęcia leczenia. Do chorób, w których pojawiają się odczucia bólowe należy dławica piersiowa, zapalenie opłucnej czy zawał mięśnia sercowego. Piekący lub gniotący ból zlokalizowany za mostkiem, promieniujący do okolicy międzyłopatkowej może wskazywać na refluks żołądkowo-przełykowy. Z kolei nerwoból umiejscowiony jest w miejscu przebiegu danego nerwu, ból może więc być odczuwany na dużym obszarze ciała. Ból kostno-stawowy nasila się podczas wdechu oraz odruchu kaszlowego. Wady klatki piersiowej Do patologicznych wad klatki piersiowej zalicza się klatkę piersiową lejkowatą (szewską) oraz klatkę piersiową kurzą. W klatce piersiowej kurzej obserwuje się zniekształcenie i uwypuklenie mostka oraz przylegających do niego części żeber. Dzieci z tą nieprawidłowością mają problemy z oddychaniem, często są zmęczone i apatyczne. Ponadto pojawiają się zaburzenia w układzie krążenia oraz wzrasta ryzyko infekcji. Klatka piersiowa szewska to deformacja polegająca na zapadnięciu się mostka oraz połączonych z nim żeber. Spowodowana jest przede wszystkim krzywicą oraz zaburzeniami w rozwoju przepony. Dzieci z wadami w obrębie klatki piersiowej kieruje się na zajęcia rehabilitacyjne, w czasie których wykonuje się ćwiczenia oddechowe, wzmacnia mięśnie oraz koryguje postawę ciała. Niektóre wady wymagają leczenia operacyjnego, szczególnie w przypadku pogłębienia objawów ze strony układu oddechowego i układu krążenia. Bibliografia: Marta Szczerbińska, „Wady klatki piersiowej” online: Białas, Adam J.; Jabłoński, Janusz, „Lejkowata klatka piersiowa u dzieci”, Przeglad Pediatryczny . 2010, Vol. 40 Issue 2, p112-117. „Diagnostyka różnicowa bólu w klatce piersiowej”, II katedra Kardiologii CM UMK, 2014, online: Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Patrycja Nawojowska Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” W anatomii człowieka klatka piersiowa ( łac. thorax) – część tułowia między szyją i jamą brzuszną. Chroni ona narządy wewnętrzne (głównie serce i płuca) i umożliwia proces wymiany gazowej. Klatka piersiowa.
Data aktualizacji: 16 listopada 2021 Mięśnie klatki piersiowej to centralna grupa mięśni człowieka. Anatomia mięśni klatki piersiowej obejmuje: mięsień piersiowy większy, mięsień piersiowy większy, mięsień podobojczykowy i mięsień zębaty przedni. Klatka piersiowa posiada trzy grupy mięśni: mięśnie powierzchowne przyczepiające się do kośćca okolicy barku i ramienia, mięśnie głębokie tworzące właściwą ścianę klatki piersiowej oraz przeponę oddzielającą jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Do grupy powierzchownych mięśni klatki piersiowej należą: mięsień piersiowy większy (musculus pectoralis major), mięsień piersiowy mniejszy (musculus pectoralis minor), mięsień podobojczykowy (musculus subclavius) mięsień zębaty przedni (musculus serratus anterior). Mięsień piersiowy większy i mięsień piersiowy mniejszy Najbardziej powierzchownym mięśniem klatki piersiowej jest położony w części przedniej mięsień piersiowy większy. Jest to najsilniejszy mięsień, który opuszcza i przywodzi ramię. Ma on w przybliżeniu trójkątny kształt. Składa się z trzech części: obojczykowej (musculus pectoralis major pars clavicularis) – rozpoczynającej się na obojczyku, mostkowo-żebrowej (musculus pectoralis major pars sternocostalis) – rozpoczynającej się na przedniej powierzchni mostka oraz chrząstek żebrowych II-VI oraz z części brzusznej (musculus pectoralis major pars abdominalis) zaczynającej się na blaszce przedniej pochewki mięśnia prostego brzucha. Cały mięsień kończy się na grzebieniu guzka większego kości ramiennej. Mięsień piersiowy większy jest najsilniejszym mięśniem, który opuszcza i przywodzi ramię. Pociąga on także łopatkę do przodu, przyciąga ramię przyśrodkowo i do przodu, opuszcza podniesione ramię oraz obraca je do wewnątrz. Mięsień piersiowy mniejszy położony jest pod mięśniem piersiowym większym. Łączy łopatkę z II, III, IV i V żebrem. Jego czynność polega na obniżaniu obręczy kończyny górnej, jest on także dodatkowym mięśniem wdechowym. Przy ustalonych ramionach obydwa mięśnie piersiowe większe są dodatkowymi mięśniami oddechowymi, wspomagającymi wdech. Dlatego w czasie duszności człowiek odruchowo opiera się przednimi kończynami o łóżko, biurko lub inny stabilny przedmiot. Mięsień podobojczykowy Trzeci z mięśni powierzchownych klatki piersiowej czyli mięsień podobojczykowy jest krótkim mięśniem rozpiętym między obojczykiem, a I żebrem. Mięsień zębaty przedni (musculus serratus anterior) jest płaskim, czworokątnym mięśniem położonym na bocznej ścianie klatki piersiowej. Rozpoczyna się on zwykle dziesięcioma zębami na powierzchni dziewięciu górnych żeber i biegnie ku tyłowi, kończąc się na brzegu przyśrodkowym łopatki. Jest to jeden z większych mięśni ciała. Obniża bark, a także odpowiednio modyfikując ułożenie łopatki umożliwia uniesienie ramienia. Do mięśni głębokich, czyli właściwych, klatki piersiowej zaliczamy min. mięśnie międzyżebrowe, które jako krótkie mięśnie łączą dwa sąsiednie żebra. Anatomicznie zostały podzielone na dwie grupy: zewnętrzne wspomagające proces wdechu oraz wewnętrzne - proces wydechu. Przepona Przepona (diaphragma) jest kopulastym mięśniem oddzielającym jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. W jej centrum znajduje się środek ścięgnisty, pozostała część zbudowana jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej. Pomiędzy włóknami mięśniowymi widoczne są liczne otwory przez które przenikają różne struktury anatomiczne przełyk, aorta, żyła główna dolna, pnie współczulne, a także inne, mniejsze naczynia i nerwy. Przepona jest głównym mięśniem wdechowym – jej skurcz skutkuje obniżeniem kopuły, co w konsekwencji powoduje zassanie powietrza do wnętrza płuc. Czytaj również: Wady klatki piersiowej Klatka piersiowa kurza Mięsień naramienny i ramienny Mięśnie grzbietu (kręgosłupa) Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
  1. Деβιպе ոኪυ
  2. ጼуճ αφεմоջօпсች нт
Dlaczego klatka piersiowa boli w środku: przyczyny u kobiet i mężczyzn Zapalenie naczyń Ból w środkowej części klatki piersiowej jest uczuciem znanym większości mężczyzn i kobiet, którzy przekroczyli 50. linię swojego życia, ale czasami ten objaw występuje u osób młodszych, a nawet u nastolatków. Rozbudowana klatka piersiowa – to dla niej miliony mężczyzn poszły na siłownię. Trening tej partii należy do najbardziej satysfakcjonujących i ciężkich, a co podczas niego ćwiczysz? Przeczytaj i poznaj bliżej mięśnie klatki piersiowej – anatomię, zasady treningu i najlepsze rodzaje ćwiczeń!Mięśnie klatki piersiowej – anatomia. Co tworzy ,,wielką klatę”?W klatce piersiowej wyróżniamy 2 grupy – mięśnie powierzchniowe, głębokie oraz (czasami liczoną jako trzecią grupę) przeponę. Najpierw to, co widoczne – grupa powierzchniowa (zewnętrzna).Budowa klatki piersiowej na siłowni skupia się wokół hipertrofii mięśnia piersiowego większego – musculus pectoralis major. To on odpowiada za ,,wielką klatę”, to jego wzmacniasz przy każdym wyciskaniu. Mięsień większy klatki piersiowejMięśniowi większemu towarzyszy mniej spektakularny, mięsień piersiowy mniejszy – musculus pectoralis minor. Leży pod mięśniem większym, więc nie jest widoczny z zewnątrz. Mięsień klatki piersiowej mniejszy i większyOstatnie dwa mięśnie należące do grupy powierzchniowej to zębaty (serrator anterior i podobojczykowy (subclavius). Mięsień podobojczykowy jest bardzo mały. Biegnie pomiędzy obojczykiem a pierwszym żebrem. Zębaty będzie się imponująco prezentował przy dużej hipertrofii i niskim poziomie tkanki obojczykowy i zębatyJak widzisz, pokazanie światu tych mięśni jest możliwe. Nastaw się jednak na lata pracy nad klatką piersiową oraz rygor dietetyczny. Mięśnie klatki piersiowej – anatoma. Górna, środkowa, dolnaMięsień większy zasługuje na dodatkową uwagę. W kontekście budowania sylwetki, mówi się o górnej, środkowej i dolnej klatce. Mięsień piersiowy większy ma 3 przyczepy – na obojczyku, chrząstkach żeber i w okolicy mostka. Na jego dużej powierzchni wyróżniamy odpowiednio 3 grupy: – grupę obojczykową (górną)– środkową – mostkowo-żebrową– dolną – brzusznąPrzyczepy łączą się z kością ramienną. To ma bezpośredni związek z jego funkcjami. Gdy mowa o górnej, dolnej i środkowej klatce, chodzi właśnie o różne części tego samego klatki piersiowej – anatomia od środkaDo grupy mięśni głębokich (wewnętrznych), wrzucamy liczne mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne i zewnętrzne. Przepona zaś to główny mięsień oddechowy. Mięśnie zlokalizowane w głębi klatki piersiowej odpowiadają za oddychanie. Przez całe życie, 24 godziny na dobę, bez zakwasów! Tymi mięśniami kulturystyka się nie zajmuje, ale biegacze czy kolarze już tak. Sportowcy wytrzymałościowi, dla których oddech jest warunkiem ukończenia dystansu, muszą uczyć się pracy potrzeby omawiania kwestii sylwetkowych – podziękujmy mięśniom głębokim za ciężką pracę warunkującą przetrwanie i przejdźmy do mięśni klatki piersiowej – funkcje zewnętrznej grupyJak widziałeś powyżej, mięsień piersiowy większy łączy się z kością ramienną. W istocie, jego funkcją jest opuszczanie i przywodzenie ramienia. Umożliwia Ci swobodne operowanie korpusem, polegające na wypychaniu rąk do przodu i w uwagę, jak mięsień piersiowy przechodzi do części ramiennejCo robi mięsień mniejszy i zębaty? Mniejszy obniża obręcz barkową i łopatkę. Zębaty dociska ją i ściąga bark ku dołowi. Najprościej mówiąc – oba sprawiają, że Twoja klatka wygląda jak należy, a Ty możesz operować efektu wizualnego ważny jest fakt, że te mięśnie odpowiadają za Twoją postawę. Skurczenie ich sprawi, że barki zaczną schodzić się do przodu i nie będziesz w stanie zaprezentować swojej klatki w pełnej podobojczykowy formuje górną część klatki – spina obojczyk i żebro. Ponadto, hamuje ruchy stawu mostkowo-obojczykowego. Mięśnie zewnętrzne mają swoją rolę także przy oddychaniu. Gdy oddychasz, porusza się cały korpus, więc one też muszą pracować podczas tego klatki piersiowej – zasady ćwiczeńPrzechodzimy do tego, co kluczowe – jak rozbudować klatkę?Rozległość tej partii i zaawansowanie samego mięśnia większego zmuszają do urozmaicania treningu. Wiele razy będziesz musiał zmodyfikować kąt ustawienia budowania klatki piersiowej najlepiej nadają się ćwiczenia wielostawowe, z wolnymi ciężarami. Nie potrzebujesz maszyn, a wyłącznie sztangi i na klatkę piersiową to przede wszystkim wyciskania. Klasycznego wyciskania sztangi nie trzeba nikomu przedstawiać. Do wyciskania dobieraj ciężar rzędu 80% ciężaru maksymalnego – tak byś dał radę zrobić 8-12 powtórzeń na serię. Trenuj do upadku mięśniowego, nie wahając się poprosić o asekurację. Trening klatki piersiowej opiera się na wyciskaniach – manipuluj skosem!Dla równomiernej rozbudowy wszystkich grup mięśnia wiekszego, manipuluj skosem. Skos dodatni angażuje górą grupę, ujemny dolną. Im silniejszy staniesz się w wyciskaniu, tym bardziej imponująco zaprezentuje się Twoja klatka. Badania z 2014 roku pokazują, że możliwości przy wyciskaniu korelują z rozmiarem mięśnia większego klatki kompleksowego zaangażowania mięśni, nie bazuj tylko na sztandze. Używaj do wyciskania również hantli. Umożliwiają przyjęcie większego zakresu ruchu i na dłuższą metę są skuteczniejsze. Sztangę zamień na hantle także, gdy nie będzie nikogo do asekurowania ćwiczenia uzupełniające, włącz do planu treningowego rozpiętki. Możesz wykonywać je na maszynie, ale dużo lepsze będą – jak zawsze – wolne ciężary. Jeszcze raz łap za hantle!Lubisz rozpiętki? Na klatkę piersiową są świetne!Przy wyciskaniu i rozpiętkach łopatki powinny się schodzić, pozostawać spięte. Jeśli tak nie będzie, do powtórzeń zaangażują się głównie mięśnie wyciskaniach i rozpiętkach pracuje cała klatka – także mięsień mniejszy i zębaty. Skoncentruj się na budowie mięśnia większego, a tamte też dostaną wycisk!Ćwiczenia na mięśnie klatki piersiowej w domuĆwiczenia na mięśnie klatki piersiowej w domu, bez sprzętu? Tak – to wszelkie warianty pompek. Najskuteczniejsze są pompki z szerokim rozstawem rąk, ale dla początkujących wystarczającym wyzwaniem będą już na klatkę piersiową – skuteczna klasyka!Gdy pompki staną się za proste, zacznij je robić z ciężkim plecakiem i na poręczach. Poziom wyzwania wzrośnie, hipertrofii też!Rozpiętki możesz wykonywać z gumami oporowymi albo ekspanderem. Ekspander to już nieco zapomniany sprzęt, ale warto go docenić, jeśli nie masz miejsca lub funduszy na komplet hantli. Na rynku znajdziesz modele przeznaczone specjalnie do treningu na klatkę piersiową u kobiet – po co?Kobiety, którym zależy na zmodyfikowaniu wyglądu swojego ciała, również powinny zainteresować się ćwiczeniami klatki piersiowej. Trening mięśnia większego poprawia kształt biustu. Efekt nie będzie tak spektakularny, jak po oddaniu się w ręce chirurga plastycznego. Trening klatki piersiowej to jednak bezpieczna, naturalna metoda subtelnej poprawy partii, na punkcie której wiele pań ma kompleksy. Warto spróbować!Trening klatki piersiowej dla kobiet nie doprowadzi do widocznego powiększenia biustu! Piersi składają się głównie z tłuszczu. Sztanga pozwoli tylko na modyfikację klatki piersiowej to duża, wymagająca grupa. najważniejszy dla estetyki jest mięsień większy. To on umożliwia Ci operowanie ramieniem. O prawidłową postawę i funkcjonowanie korpusu dbają także mięsień mniejszy, zębaty i podobojczykowy. Ćwiczenia na klatkę piersiową to wyciskania, rozpiętki i pompki. Nie potrzebujesz niczego poza zaangażowaniem oraz pilnowaniem techniki. Ściągaj łopatki!Na docenienie zasługują poza tym mięsnie wewnętrzne – międzyżebrowe i przepona, bo to one pozwalają Ci oddychać!Wspominaliśmy o ekspanderze – tutaj dowiesz się więcej na temat tego poręcznego sprzętu: I., Schuler L., Nowoczesny trening siłowy. Jak zbudować szczupłą i muskularną sylwetkę, Łódź DA, Willardson JM, Paz GA, Bezerra ES, Miranda H. Maximal Strength Performance and Muscle Activation for the Bench Press and Triceps Extension Exercises Adopting Dumbbell, Barbell, and Machine Modalities Over Multiple Sets. J Strength Cond Res. 2017 Jul;31(7):1879-1887. Yasuda T, Fujita S, Ogasawara R, Sato Y, Abe T. Effects of low-intensity bench press training with restricted arm muscle blood flow on chest muscle hypertrophy: a pilot study. Clin Physiol Funct Imaging. 2010 Sep;30(5): R, Tohdoh Y, Hirayama K, Kobayashi Y. Relationship of pectoralis major muscle size with bench press and bench throw performances. J Strength Cond Res. 2014 Jun;28(6): A, Don R, Ranavolo A, Guerra E, McCaw ST, Procaccianti R, Camerota F, Frascarelli M, Santilli V. Effects of 8-week strength training with two models of chest press machines on muscular activity pattern and strength. J Electromyogr Kinesiol. 2008 Aug;18(4):618-27. Materiały trenera Bartosza Kamila Warżały, V-ce Mistrza Europy w trójboju siłowym. Materiały Portalu FizjoterapeutyMateriały AntropoGeek. Potężna i umięśniona klatka piersiowa to marzenie niejednego mężczyzny. Właśnie dlatego większość z nas rozpoczynając swoją przygodę z siłownią, zaczyna od pracy nad tą partią ciała. Zbudowanie spektakularnie wyglądającej i silnej klatki piersiowej jest jednym z najważniejszych celów treningu. Po nagłym omdleniu kobieta przewróciła się na patelnię z rozgrzanym tłuszczem. Doznała rozległych poparzeń, a skóra na klatce piersiowej i biuście kobiety całkowicie się ''roztopiła''. Niesamowity wypadek mógł młodą Amerykankę kosztować życie. Abbie Reynolds z Luizjany, chciała przygotować kolację dla siebie i koleżanki. Kobiety rozmawiały, a w tym czasie Abbie smażyła kurczaka na rozgrzanym straciła przytomność i upadłą klatką piersiową na rozgrzaną patelnię. Współlokatorka szybko zareagowała i odciągnęła nieprzytomną koleżankę od kuchenki. Następnie wezwała ocknęła się niedługo po upadku. ''Myślałam, że umrę. Nigdy nie doświadczyłam niczego tak bolesnego'' - powiedziała w wywiadzie dla Daily Mail. Kobieta była w szoku i uciekała, gdy koleżanka próbowała zdjąć z niej przemoczone tłuszczem Abbie Reynolds doznała poparzenia trzeciego stopnia. Skóra na piersiach kobiety stopiła się całkowicie. Oparzenia były tak poważne, że skórę przeszczepiano podczas trzech starań lekarzy kobieta wciąż ma rozległe blizny na klatce piersiowej i ramionach. Źródło: Zdrowie. Połóż go na klatkę piersiową, by szybciej zasnąć. Prosty trik z TikToka. Problem z zasypianiem, ale też wybudzaniem się w nocy i ponownym zaśnięciem, ma wiele osób. Wśród różnych metod, które mają ułatwić nocny odpoczynek, jest jeszcze mało popularne okładanie klatki piersiowej kostkami lodu. Choć w pierwszej Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 10 minut Ginekomastia, czyli przerost gruczołu piersiowego, to rozrost tkanek w obrębie piersi i brodawek sutkowych. Dzielimy ją na fizjologiczną i patologiczną. Piersi to podstawowy, widoczny na pierwszy rzut oka, atrybut kobiecości. Problem powstaje wtedy, gdy ów atrybut zaczyna dotyczyć mężczyzny Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Problem ginekomastii Czym jest ginekomastia? Objawy ginekomastii Przyczyny ginekomastii Ginekomastia - narastający problem Jak sobie radzić z ginekomastią? Rozpoznanie ginekomastii Ginekomastia a nowotwór piersi Ginekomastia a dieta i ćwiczenia Problem ginekomastii Bartosz, młody, ponad dwudziestoletni mężczyzna, zdecydował się na usunięcie zalegającej w piersiach tkanki tłuszczu, kiedy ćwiczenia fizyczne na siłowni nie przynosiły efektów. – Czasem tak po prostu jest. Nie można powiedzieć tkance tłuszczowej, żeby zniknęła akurat z tego, a nie innego miejsca – tłumaczy swoją decyzję. Przyznaje również, że odstające pod koszulką piersi były dla niego przyczyną kompleksów. U Bartosza problemem była przede wszystkim zalegająca tkanka tłuszczowa. Większym problemem u mężczyzny jest, kiedy mamy do czynienia z przerostem tkanki właściwej gruczołu sutkowego. Aby pozbyć się tejże tkanki potrzeba ingerencji chirurgicznej. Nie można jej zlikwidować dietą ani ćwiczeniami. Ale po kolei. Czym jest ginekomastia? Ginekomastia to choroba polegająca na przeroście gruczołu piersiowego i pojawiająca się u mężczyzn w różnym wieku. Pojawia się prawie u połowy męskiej populacji, ale ujawnia się na różnych etapach życia i w różnym stopniu (odnotowuje się przypadki nadmiernego powiększenia się sutków nawet u noworodków). Zakłada się, że z ginekomastią idiopatyczną, czyli taką, w której przypadku nie da się stwierdzić przyczyny, zmaga się około 30% zdrowych mężczyzn. Należy jednak odróżnić pojęcie lipomastii od ginekomastii. Zdecydowana większość chorych cierpi na pierwszą dolegliwość, której przyczyną jest nadmiar tkanki tłuszczowej zgromadzonej w okolicy piersi. Ginekomastia natomiast ma podłoże także w tkance gruczołowej. Przeczytaj również: "Co jest ze mną nie tak? Nie chcę wyglądać jak kobieta!" Męski problem kobiecych piersi Objawy ginekomastii Głównym objawem ginekomastii jest powiększenie się męskich piersi. Jak wspomniano wcześniej, ginekomastia to raczej powiększenie tkanki gruczołowej niż tkanki tłuszczowej. Ginekomastia zwykle występuje po obu stronach, ale w niektórych przypadkach może być jednostronna. Powiększenie może być większe po jednej stronie, nawet jeśli schorzenie występuje po obu stronach. Powiększeniu piersi może towarzyszyć uczucie tkliwości i zwiększonej wrażliwości, chociaż zazwyczaj nie występuje przy tym silny ból. Przyczyny ginekomastii Przyczyną ginekomastii właściwej jest nieprawidłowa gospodarka hormonalna, mowa tutaj o stężeniu androgenów i estrogenów (w przypadku ginekomastii u dojrzewających chłopców problem często znika sam w przeciągu kilku lub kilkunastu miesięcy), choć w medycynie mówi się także o wpływie przysadki mózgowej (niedoczynność przysadki), tarczycy (nadczynność tarczycy) i nadnerczy (guz nadnerczy). Również leki mogą powodować powiększenie gruczołów piersiowych - leki na niepłodność i oligospermię, preparaty leczące wrzody żołądka, leki stosowane w nadciśnieniu (np. spironolakton), w leczeniu grzybicy (np. ketokonazol), czy dolegliwości gastrycznych (np. ranitydyna lub omeprazol), a także anaboliki stosowanie przez kulturystów. Jako możliwe przyczyny podaje się także leki na reumatoidalne zapalenie stawów, leki stosowane przy leczeniu gruźlicy płuc, leki stosowane w przypadku leczenia raka prostaty (stosowane leczenie hormonalne), leki przeciwlękowe, takie jak diazepam (Valium), a nawet niektóre narkotyki czy płyn na porost włosów. Do ginekomastii może dochodzić także w przypadku marskości wątroby, co z kolei wynika ze znaczącego spowolnienia, w tym czasie, metabolizmu hormonów płciowych (estrogeny i androgeny). Ginekomastia czasem jest także wynikiem nadmiernego przerostu tkanki tłuszczowej oraz tkanki łącznej. Wynika to z produkcji hormonów żeńskich w tkance tłuszczowej i jeśli jest tej tkanki zbyt dużo zwiększa się również ilość produkowanych estrogenów, które z kolei przyczyniają się do powstawania ginekomastii. Ginekomastia może rozwinąć się u mężczyzn zakażonych wirusem HIV i otrzymujących schemat leczenia zwany wysoce aktywną terapią przeciwretrowirusową. Co ciekawe na ginekomastię mają także wpływ niektóre produkty, które mają działanie estrogenne (chociażby piwo), a nadwrażliwość na te substancje może spowodować właśnie wystąpienie ginekomastii. W takich przypadkach należy wykluczyć je z diety. Ginekomastia - narastający problem W 2009 roku brytyjskie media rozpisywały się na temat ogromnego problemu ginekomastii wśród dorastających chłopców. Problem może nie zaskakiwać, bowiem Brytyjczycy to obecnie jeden z najbardziej otyłych narodów na świecie, a złe wzorce żywieniowe młode pokolenie zdaje się z ochotą adaptować. Chirurg Christian Duncan, który specjalizuje się w przypadkach związanych z otyłością, poinformował w wywiadzie dla DailyMail, że w ciągu roku zoperował co najmniej 20 otyłych chłopców z problemem ginekomastii. - W moim gabinecie i na moim stole operacyjnym lądują chłopcy, którzy mają problem z prawdziwą ginekomastią gruczołową! Kiedyś to były jednostkowe przypadki, teraz jest ich coraz więcej. Obawiam się również, że ten problem będzie narastał. Jestem przekonany, że zła dieta oraz otyłość sprawiają, że hormony zaczynają źle pracować i pojawia się problem ginekomastii – mówi z przekonaniem Duncan. W języku angielskim przyjęło się określenie „Moobs” (połączenie słów „men” + „boobs”) co w języku potocznym oznacza męskie cycki. Ginekomastia u dorastających chłopców stwarza dodatkowe problemy braku akceptacji ze strony rówieśników, wyśmiewania i dręczenia z powodu wyglądu. W tekście „Nice tits” („Fajne cycki” – przyp. red.) opublikowanym w w czerwcu br., możemy przeczytać poruszającą historię młodego mężczyzny (Colina Slattery), któremu ginekomastia przyczyniła wielu zmartwień i przykrości. Tekst jest jednocześnie petycją do amerykańskiego rządu, aby usunięcie ginekomastii było objęte ubezpieczeniem społecznym. Slattery argumentuje, że ginekomastia może być przyczyną prawdziwej tragedii w życiu mężczyzny. – Większość osób nie ma pojęcia, czym prawdziwa ginekomastia jest. Niewielu ma w ogóle odwagę mówić o tym publicznie – pisze Colin. – Ginekomastia jest dla mężczyzny powodem ogromnego wstydu, przygnębienia, depresji, podjęcia próby samobójczej, wykluczenia społecznego – dodaje. Slattery wspomina, że w pewnym momencie swojego życia zrezygnował z jakiejkolwiek aktywności fizycznej, żeby tylko nie musieć pokazywać się w samej koszulce. Nosił po kilka warstw ubrań, żeby odstające piersi się nie odznaczały się spod ubrania. Colin Slattery ma dziś 23 lata i nie stać go na opłacenie operacji, która pozwoliłaby mu pozbyć się ginekomastii i tym samym poprawić jakość życia. Przypadek Colina jest ekstremalny, ale nie tak rzadki jak można by sądzić. W Wielkiej Brytanii w 2008 roku przeprowadzono 323 operacje usunięcia ginekomastii. W 2009 roku było ich już 581. Z kolei w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku przeprowadzono 18 tys. takich operacji, co uplasowało ginekomastię na czwartej pozycji w kategorii popularności zabiegów chirurgii plastycznej dla mężczyzn, po liposukcji, operacji nosa i korekcji powiek. Jak sobie radzić z ginekomastią? Ginekomastia może być „samodzielną” dolegliwością lub być rezultatem innej choroby. Jeżeli mamy do czynienia z drugim przypadkiem – leczy się przyczynę. W 50 proc. przypadków ginekomastii nie udaje się ustalić przyczyny. Nazywa się ją wtedy idiopatyczną. Jeżeli ginekomastia nie jest objawem nowotworu sutka, wówczas nie trzeba jej leczyć. Chirurgia i inne zabiegi medycyny estetycznej są po to, aby pacjent poczuł się lepiej i odzyskał pewność siebie. Bartosz zdecydował się na zabieg CoolSculpting by Zeltiq, który stosuje się głównie do likwidacji tkanki tłuszczowej na brzuchu i udach. - Klinika skonsultowała z dystrybutorem urządzenia w USA czy może ono być użyte także na piersi. Były obawy czy zimno (zabieg działa na zasadzie kriolipolizy, zamrażania i wydalania komórek tłuszczowych – przyp. red.) nie wpłynie niekorzystnie na sutki. Jednak nie było przeciwwskazań, więc udałem się na zabieg – wspomina Bartosz, który jest 1,5 miesiąca po zabiegu. – Po trzech tygodniach mam 6 cm mniej w klatce piersiowej. A to jeszcze nie koniec, bo na ostateczny efekt zabiegu czeka się ok. 2 miesięcy. - Jestem bardzo zadowolony z efektu i zdecydowałbym się raz jeszcze. To nie jest wstydliwe dla mężczyzny - po prostu o siebie dbać – podkreśla. Bartosza do procedury przekonała także mała inwazyjność. CoolSculpting to nie jedyna metoda pozbycia się ginekomastii. Mężczyznom, którzy źle czują się z wystającymi piersiami, z pomocą przychodzi chirurgia plastyczna. Jeżeli mamy do czynienia, jak w przypadku Bartosza, z ginekomastią tłuszczową wówczas dobrym rozwiązaniem jest liposukcja. Jeżeli są to i tkanka tłuszczowa i gruczołowa, wówczas chirurg musi usunąć obie tkanki, tę drugą za pomocą cięcia. Aby dowiedzieć się, z jaką tkanką mamy do czynienia konieczne jest USG piersi. Jest ono podstawowym badaniem, po obejrzeniu którego chirurg może podjąć decyzję odnośnie zabiegu. Po obu zabiegach pacjent musi nosić przez jakiś czas specjalną kamizelkę. Niemniej dość szybko może powrócić do normalnego funkcjonowania. - Sporo mężczyzn z zagranicy przylatuje do Polski w celu usunięcia problemu ginekomastii – mówi Tomasz Zdun, project manager serwisu bookingowego turystyki medycznej. – Kliniki, które współpracują z naszym serwisem oferują usuwanie zarówno lipomastii, jak i ginekomastii właściwej. Cena pierwszego zabiegu to ok. 3,5 – 4 tys. zł, a drugiego – 7 – 8 tys. zł. Na koniec warto wspomnieć o tym, że podczas gdy jedni panowie cierpią i zmagają się z kompleksami posiadania piersi – inni je sobie powiększają. Na drugim biegunie ginekomastii znajdują się operacje plastyczne wszczepienia męskich implantów w klatkę piersiową. Kto i w jakich sytuacjach decyduje się na tego typu operacje? Zwykle panowie, którzy bardzo dbają o wygląd i proporcje swojego ciała. A do tych idealnych brakuje im właśnie męskich implantów, które mają dodawać im męskości (cena ok. 11 – 12 tys. zł). Jeżeli ginekomastia wynika ze stosowania leków to, jeśli to możliwe, należy je odstawić lub zastąpić je odpowiednikami pozbawionymi takiego działania (np. zamiast spironolaktonu zastosować eplerenon). Gdy ginekomastia spowodowana jest chorobami (np. schorzeniami wątroby, nerek lub tarczycy) działania skupiają się na wyleczeniu danych schorzeń. Z kolei gdy ginekomastia dotyczy osoby otyłej, zaleca się zredukowanie tkanki tłuszczowej wykorzystując do tego odpowiednio dobrane pod daną osobę ćwiczenia jak i dietę. Należy pamiętać, że leczenie operacyjne ginekomastii podlega refundacji przez NFZ jedynie gdy jest ono niezbędna dla zdrowia i życia pacjenta. Takie leczenie jest w większości przypadków przeprowadzane jedynie u mężczyzn, u których zredukowanie tkanki tłuszczowej, zmiana diety oraz leczenie farmakologiczne nie odniosły skutków. NFZ refunduje jedynie klasyczną operację ginekomastii, liposukcja nie jest finansowana. W przypadku leczenie farmakologicznego ginekomastii, leki podaje się w zależności od przyczyny choroby. Najczęściej w leczeniu farmakologicznym stosuje się: klomifen mający za zadanie blokować receptory estrogenowe, przez co dochodzi do stymulacji wytwarzania i wydzielania testosteronu; testosteron wpływające na równowagę między stężeniami androgenów i estrogenów (nie stosuje się go w przypadku znacznej otyłości, bo może spowodować nasilenie objawów); tamoksifen i raloksifen, które lokują receptory estrogenowe w gruczołach sutkowych, co z kolei znacząco redukuje ginekomastię oraz ból spowodowany rozrostem gruczołu; inhibitory aromatazy, blokujące enzym, który odpowiada za przekształcanie testosteronu do estrogenów w tkance tłuszczowej. Rozpoznanie ginekomastii By rozpoznać ginekomastię, należy dokładnie zbadać chorego. W tym celu stosuje się palpacyjne badanie gruczołów sutkowych mężczyzny oraz badania obrazowe. Najczęściej wykonuje się USG gruczołów sutkowych, dzięki czemu można stwierdzić czy doszło do przerostu tkanki gruczołowej. Oprócz tego wykonuje się także USG jamy brzusznej, w celu zbadania nadnerczy, nerek oraz wątroby, a także USG jader lub USG tarczycy. Oprócz tego wykonuje się też czasem badań laboratoryjnych takie jak np. próby wątrobowe, badanie poziomu TSH, LH i FSH oraz morfologie krwi. Dzięki wykonaniu odpowiedniej serii badań można stwierdzić, co jest powodem ginekomastii, a dzięki temu możliwe jest dobranie właściwego leczenia. Przeczytaj również: Niewydolność hormonalna jąder - definicja. Rodzaje hipogonadyzmu Ginekomastia a nowotwór piersi Nowotwory piersi, chociaż kojarzą się głównie z kobietami, to dotykają także mężczyzn (według danych na 100 przypadków raka sutka jeden dotyczy mężczyzny). Czasem wystąpienie ginekomastii tylko po jednej stronie może być objawem raka sutka. W takim przypadku kluczowym jest jak najszybsze działanie, bo właśnie u mężczyzn ten nowotwór może szybko rozszerzać się na ściany klatki piersiowej. Ginekomastia a dieta i ćwiczenia Na pozbycie się powiększonych piersi u mężczyzn najlepsze są ćwiczenia aerobowe, dzięki którym można spalić najwięcej tłuszczu w jak najkrótszym czasie. Zdaniem specjalistów dobrze jest uzupełniać takie ćwiczenia treningiem siłowym (mięśnie, by rosnąć spalają tłuszcz). Poleca się ćwiczyć przez przynajmniej 30 minut od trzech do pięciu razy w tygodniu. Ćwiczenia mogą mieć także formę spacerów, jazdy na rowerze czy biegania. Oprócz ćwiczeń dobrze jest także rozważyć zmianę diety. W przypadku ginekomastii zaleca się spożywać produkty bogate w cynk, takie jak np.: ziarna sezamu, pestki dyni, orzeszki ziemne, czy ostrygi. W cynk bogate jest także mięso wołowe, wątróbka cielęca oraz jagnięcina. Wspomniane wcześniej orzeszki wraz z rybami zawierają też zdrowe tłuszcze nienasycone, które z kolei pomagają podwyższyć poziom testosteronu. Oprócz tego specjaliści uważają, że mężczyźni z ginekomastią powinni spożywać arbuzy i za to unikać soi oraz produktów przetworzonych. Tekst pochodzi z EksMagazynu - jedynego kobiecego pisma, które rozbiera mężczyzn. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. ginekomastia piersi klatka piersiowa tkanka tłuszczowa gospodarka hormonalna męskie hormony Ginekomastia - objawy i diagnostyka. Jak wygląda leczenie ginekomastii? Ginekomastia to przerost jednej lub obu piersi u mężczyzny. Stan ten jest skutkiem nadmiernej ilości tkanki gruczołowej, tłuszczowej lub obu tych tkanek... Olga Szymkowiak Ginekomastia, czyli mężczyzna z biustem Gruczoły piersiowe mogą być przyczyną zmartwień nie tylko dla kobiet. Chociaż trudno w to uwierzyć to także męski problem. Ginekomastia, czyli przerost tkanki... Anna Jarosz Jak korzystać z opieki medycznej w dobie koronawirusa? Szybkie rozprzestrzenianie się koronawirusa COVID-19 oraz wprowadzenie szeregu obostrzeń w kraju spowodowały, że placówki medyczne również musiały przeorganizować... Tatiana Naklicka | Onet. Wkładka Mirena Wkładka Mirena (spirala Mirena) to środek antykoncepcyjny znany przez większość Polek. Pierwsze Mireny pojawiły się w Polsce tuż po wojnie, gdy antykoncepcja... Feromony męskie - czym są, działanie, efekty Feromony są to mieszaniny substancji chemicznych, a ściślej semiochemicznych, czyli takich, które wykorzystywane są przez rośliny i zwierzęta w celu wywarcia... Układ limbiczny - anatomia i funkcje. Zaburzenia układu limbicznego Układ limbiczny – nazywany też układem rąbkowym lub układem brzeżnym – to układ struktur korowych i podkorowych w mózgu. Do jego funkcji należy przede wszystkim... Testosteron działa przeciwdepresyjnie Testosteron, najważniejszy męski hormon płciowy, ma działanie przeciwdepresyjne – potwierdzają najnowsze badania amerykańskie. Autorzy pracy na łamach pisma... Klatka piersiowa jest złożona i zawiera wiele ważnych narządów, takich jak żołądek, serce i płuca. A jeśli jeden z nich zawiedzie, może dać się odczuć i objawić w postaci bólów zlokalizowanych w górnej części klatki piersiowej. Rozważ możliwe przyczyny bólu w górnej części klatki piersiowej: Zawał mięśnia sercowego.
Klatka piersiowa jest częścią tułowia pomiędzy jamą brzuszną a szyją. Pełni ona bardzo ważną funkcję - chroni narządy wewnętrzne (głównie serce i płuca) przed urazami. Klatka piersiowa umożliwia również oddychanie. Klatka piersiowa składa się z żeber, mostka i kręgów piersiowych. Jakie możliwe choroby występują w obrębie klatki piersiowej? Klatka piersiowa (łac. thorax) pełni funkcje ochronne. Serce i płuca są jednymi z najważniejszymi narządami w organizmie człowieka, a szkielet klatki piersiowej w głównej mierze ma za zadanie ochraniać te narządy. Ponadto opierając się na znajomości topograficznej poszczególnych elementów tworzących klatkę piersiową, lekarz wie, gdzie przyłożyć głowicę stetoskopu, aby usłyszeć na przykład pracę zastawki aortalnej lub wie gdzie umiejscowić elektrody podczas badania EKG. Spis treściKlatka piersiowa - budowaKlatka piersiowa - funkcjeKlatka piersiowa - choroby Klatka piersiowa - budowa Elementami tworzącymi klatkę piersiową są: żebra, mostek i kręgi piersiowe. Wszystkie te składowe tworzą funkcjonalną całość. Człowiek z reguły posiada 12 par żeber, w których wyróżniamy tzw. żebra prawdziwe, które łączą się obustronnie z mostkiem oraz żebra rzekome łączące się pośrednio z mostkiem lub kończące się „swobodnie” inaczej nazywane żebrami wolnymi. Żeber prawdziwych posiadamy 7 par oraz 5 par żeber rzekomych. Ósme, dziewiąte i dziesiąte żebra łączą się z siódmym i tworzą odpowiednio prawy i lewy łuk żebrowy. Każde żebro posiada koniec kręgosłupowy, koniec mostkowy i znajdujący się pomiędzy nimi trzon. Pierwsza para żeber jest najszersza, natomiast najwęższa jest dwunasta para żeber czyli tak zwane żebra wolne, kończące się swobodnie między mięśniami brzucha. Następnym elementem tworzącym klatkę piersiową jest mostek, który zlokalizowany jest w środkowej części przedniej ściany klatki piersiowej składający się z trzech elementów tj. rękojeść, trzon oraz wyrostek mieczykowaty. Wszystkie trzy części mostka są ze sobą połączone poprzez warstwy chrząstki dzięki czemu mogą w pewnym stopniu zachowywać ruchomość względem siebie. Żebra połączone są z kręgami piersiowymi poprzez stawy żebrowo-kręgowe składające się ze stawów głów żeber oraz stawów żebrowo-poprzecznych. Tworzą one jedną, funkcjonalną całość. Powyższe stawy wzmacniane są poprzez więzadła: więzadło promieniste głowy żebra, więzadło śródstawowe głowy żebra, więzadło żebrowo-poprzeczne, więzadło żebrowo-poprzeczne-górne, więzadło żebrowo-poprzeczne-boczne, więzadło lędźwiowo-żebrowe. Żebra od 2 do 7 go łaczą się poprzez stawy mostkowo-żebrowe tzw. Stawy prawdziwe, natomiast żebro pierwsze połączone jest z rękojeściem mostka poprzez chrząstokzrost. Powyższe stawy wzmacniają więzadła promienisto-mostkowo-żebrowe przednie i tylne, więzadło śródstawowe mostkowo-żebrowe i więzadło żebrowo-mieczykowe. Klatka piersiowa - funkcje Klatka piersiowa przede wszystkim zapewnia mechaniczną ochronę dla serca, płuc i przełyku. Umożliwione jest to poprzez dużą sprężystość którą tworzą tzw. pierścienie żebrowe składające się z pary żeber poprzecznie połączonych z mostkiem. Dzięki temu każde nawet najsilniejsze uderzenie rozkładają się na obustronne pierścienia żebrowe. Poza ochroną mechaniczną, klatka piersiowa zachowuje pewną ruchomość, dzięki czemu umożliwia oddychanie. Podczas wdechu przepona się obniża, żebra i mostek unoszą przez co pojemność klatki piersiowej zwiększa się. Przy wydechu żebra oraz przepona powracają do stanu wyjściowego, a klatka piersiowa pomniejsza się. Klatka piersiowa - choroby W celu postawienia wstępnej diagnozy dotyczącej danej choroby obejmującej klatkę piersiową należy przeprowadzić odpowiednie badanie klatki piersiowej składającej się z: oglądania, obmacywania, opukiwania, osłuchiwania. Fizjologiczna klatka piersiowa jest dobrze wysklepiona oraz symetryczna. W zależności od rozbieżności fizjologicznej wyróżniamy: klatkę piersiową beczkowatą - krótka, szeroka, kąt między łukami żebrowymi jest rozwarty, ustawiona jest wdechowo. Taki wygląd klatki piersiowej charakterystyczny jest dla rozedmy płuc, klatkę piersiową szewską (lejkowatą) - charakterystyczne zapadnięcie dolnej części mostka w postaci lejka, przez co dochodzi do ucisku na serce i płuca, zwykle występuje jako wada wrodzona, klatka piersiowa kurza (krzywicza) – charakteryzuje się grzebieniowatym wypukleniem mostka. Częstość oddechów u dorosłego człowieka wynosi 14-18/min, ruchy są regularne i rytmiczne, wdech trwający 3 razy dłużej niż wydech. W przypadku kwasicy metabolicznej i mocznicy częstość oddechów zwiększa się i ulegają pogłębieniu, taki typ oddychania nazywa się oddechem Kussmaula. W przypadku uszkodzenia ośrodka oddechowego w rdzeniu przedłużonym w chorobach mózgu występują naprzemienne okresy bezdechu i stopniowego pogłębiania i spłycania ruchów oddechowych. Taki typ oddychania nazywany jestem oddechem Cheyne’a- Stokesa. W zapaleniu opon mózgowo rdzeniowych występuje oddech Biota charakteryzujący się niezmieniającą głębokością ruchów oddechowych z występującymi nieregularnie okresami bezdechu. W przypadku widocznego zmniejszenia ruchomości klatki piersiowej po jednej ze stron możemy podejrzewać zapalenie płuc, wysięk opłucnej, zrosty opłucnowe, odmę opłucną. Podczas osłuchiwania klatki piersiowej możemy stwierdzić występowanie szmerów oddechowych dodatkowych tkj. świsty, rzężenia , trzeszczenia, tarcie opłucnej. Poszczególne z nich mogą występować w przypadku zapalenia płuc, obrzęku płuc, w sytuacji zalegania wydzieliny, zwężenia oskrzeli, ocierania blaszek opłucnej. Poprzez znajomość topografii klatki piersiowej możemy również osłuchać odpowiednie zastawki serca i stwierdzić np. niedomykalność zastawki mitralnej. Miejsce osłuchiwania: zastawka dwudzielna - koniuszek serca, zastawka aortalna - w drugim prawym międzyżebrzu przy mostku, zastawka pnia płucnego - w drugim lewym międzyżebrzu przy mostku, zastawka trójdzielna - w miejscu przyczepu piątej prawej chrząstki żebrowej do mostka. Czytaj też: Ból w klatce piersiowej - przyczyny Ból żeber: przyczyny i leczenie
Pogłębiona kifoza piersiowa może wystąpić w każdym wieku, również u dzieci (kifoza u dzieci). Stan ten odpowiada za zaokrąglone plecy (plecy wypukłe, okrągłe plecy u dorosłych), rozsunięcie łopatek, zapadnięcie klatki piersiowej i zgarbienie kręgosłupa ( garbate plecy ). Zaawansowana kifoza może wywoływać nawet ból w
Wiele kobiet nie dopuszcza do siebie myśli, że mogłyby wykonywać trening klatki piersiowej, bazując na elementach np. wyciskania sztangi. Tłumaczą to tym, że jest to trening typowo męski, który spowoduje, że ich piersi stracą na atrakcyjności. Ich głównym celem zazwyczaj jest wyrzeźbienie dolnych partii ciała oraz brzucha, co sprawia, że wiele ćwiczeń górnych partii ciała jest im po prostu obca. Czy ich lęki są uzasadnione? Czy powinny bać się treningu mięśni piersiowych? Na początek zapoznajmy się z budową biustu Pierś zbudowana jest z tkanki tłuszczowej, tkanki łącznej oraz gruczołów. Pod piersią znajduje się mięsień piersiowy, który zbudowany jest z trzech aktonów: części obojczykowej, części mostkowo-żebrowej oraz części brzusznej. Przyczep końcowy wszystkich aktonów znajduje się w tym samym miejscu, czyli na guzku większym kości ramiennej. Natomiast ich przyczepy początkowe usytuowane są w różnych miejscach i dlatego na każdy z tych aktonów należy wykonywać różne ćwiczenia, aby zaangażować mocniej poszczególne partie mięśnia. Panie, planując trening klatki piersiowej, powinny skupić się głównie na części obojczykowej. Jej przyczep początkowy znajduje się na końcu mostkowym obojczyka, a więc wszystkie ćwiczenia wykonywane typowo na ten akton sprawią, że piersi mogą nieco się podnieść. Jest to tzw. efekt liftingujący, związany z rozbudową mięśnia, jak i jego ujędrnieniem. Najlepszym ćwiczeniem do wzmocnienia części obojczykowej będzie wyciskanie hantli lub sztangi na skosie dodatnim. Zdarza się jednak sytuacja, w której można zaobserwować u kobiety, że mimo trenowania klatki piersiowej, piersi maleją. Przyczyną tego jest głównie redukcja tkanki tłuszczowej. Jak wyżej zostało napisane, pierś składa się głównie z tkanki tłuszczowej, a więc podczas odchudzania, typowym efektem będzie zmiana jej objętości, również w piersiach. Czego kobiety powinny unikać podczas treningu klatki piersiowej? Zdecydowanie mięśnie piersiowe powinny być włączone do treningu kobiety. Jednak trening powinien być ukierunkowany tak, aby wzmacniać rejony odpowiedzialne za poprawę wyglądu piersi, a nie jej obniżenie. Powinniśmy zatem unikać ćwiczeń, które będą powięziowo ściągały pierś ku dołowi. Odpowiedzialna jest za to część brzuszna. Jej przyczep początkowy znajduje się na przedniej powierzchni pochewki mięśnia prostego brzucha. Oznacza to po prostu, że wzmacniając tę część mięśnia piersiowego będziemy ciągnąć pierś w dół, a nie w górę. Ćwiczenie, którego powinniśmy unikać jest zupełną przeciwnością ćwiczenia na efekt liftingujący. Jest to wyciskanie sztangi na skosie ujemnym, czyli ławeczka jest ustawiona w taki sposób, że leżymy głową w dół. Nie należy jednak całkowicie unikać ćwiczeń na część brzuszną. Wszystko zależy od tego, jak często ją stymulujemy. Takie ćwiczenia jak pompki czy dipsy świetnie podniosą nam wytrzymałość i siłę mięśni piersiowych. Jeżeli nie wiesz, czy dana objętość treningowa jest dobra, obserwuj swoje piersi w lustrze i w razie potrzeby dokonaj zmian w treningu. Idealną objętością dla zachowania sprężystości i jędrności jest wykonywanie treningu 2- 3 razy w tygodniu po 3-4 serie w zakresie 12-15 powtórzeń. Zalety trenowania klatki piersiowej Kobiety, które wzbraniają się przed treningiem górnych partii mięśniowych powinny wiedzieć, że popełniają błąd. Stymulowanie mięśni z górnej części ciała daje wiele korzyści. Podczas wyciskania sztangi w pozycji leżącej nie tylko angażujemy mięśnie piersiowe, ale również inne mięśnie obręczy kończyny górnej, takie jak mięśnie naramienne czy tricepsy. Ćwiczenia tego typu pomagają nam również w zwiększaniu siły, co jest przydatne nawet w zwykłym życiu. Mając silniejsze mięśnie górnej części ciała nie będziecie musiały prosić się waszych facetów o odkręcenie każdego słoika w domu. Trening klatki wpływa również korzystnie na naszą sylwetkę. Skupiając się tylko i wyłącznie na dolnych partiach ciała doprowadzimy do momentu, kiedy osiągniemy nieproporcjonalną sylwetkę. Dół będzie znacznie odbiegał od góry, nasza sylwetka zmieni się w typową gruszkę. Angażując również górne części ciała wyrównamy tę dysproporcję, a nasza sylwetka nabierze kształtu klepsydry. Jak należy trenować mięśnie piersiowe? Do optymalnego zaktywizowania górnej części ciała wystarczą nam trzy ćwiczenia na klatkę piersiową. Pierwsze z nich to oczywiście wyciskanie hantli na skosie dodatnim. Jak wcześniej zostało napisane, ćwiczenie to pomoże w uniesieniu nieco kobiecych piersi Drugim ćwiczeniem są klasyczne pompki. Z początku będą wydawały nam się strasznie trudne i ciężkie. Dlatego wykonując je zwiększymy swoją koordynację, siłę oraz wytrzymałość. Trzecim ćwiczeniem są rozpiętki na ławce poziomej. Ćwiczenie to pozwoli na rozciągnięcie mięśni piersiowych, polepszy to naszą sylwetkę, zmniejszymy efekt zamkniętych ramion. Poprawimy również mobilność w naszych stawach. Zestaw ten wystarczy wykonywać raz w tygodniu. Wprowadzi on pewne zmiany do naszej sylwetki, ale nie spowoduje nadmiernego przyrostu mięśni oraz znacznego zmniejszenia piersi. Jeżeli stosujesz trening obwodowy, możesz każde ćwiczenia stosować w inny dzień tygodnia. Dzięki temu urozmaicisz nieco trening oraz ciało tak szybko nie przyzwyczai się do dostarczanych bodźców.
Ananasy - kształt, w którym klatka piersiowa (około 5 rozmiaru) ma tę samą podstawę i dolną część. Mimo dużej objętości gruczoły sutkowe nie zwisają. Wiśniowe piersi to małe, dość elastyczne gruczoły sutkowe, których sutki są skierowane do góry. Jeden z najbardziej atrakcyjnych rodzajów małego biustu.
Urazy klatki piersiowej to częste uszkodzenia ciała, z jakimi spotykają się medycy podczas swojej pracy. Pod względem częstości to trzeci najczęstszy uraz ciała (po urazach kończyn i po urazach głowy). Jakie urazy klatki piersiowej wyróżniamy i co powinniśmy o nich wiedzieć? Autor: Getty Images Spis treściZłamanie żeber - co to za uraz?Wiotka klatka piersiowa - co to zjawisko?Złamania mostka - charakterystyka urazuOdma opłucnowa - rodzaje i przyczynyUrazy tchawicy - przyczynyStłuczenie płuca - co to? Objawy stłuczenia płucaRozdarcie płuca - charakterystyka urazuUszkodzenia przeponyUszkodzenie aorty piersiowej Uraz w obrębie klatki piersiowej to nie tylko znane niemal wszystkim złamanie żebra. W obrębie klatki piersiowej znajdują się przecież także inne elementy, a dokładniej bardzo ważne narządy, takie jak serce, duże naczynia, takie jak aorta piersiowa, czy płuca. Dlatego urazy klatki piersiowej mogą nieść za sobą poważne konsekwencje zdrowotne. Złamanie żeber - co to za uraz? Złamanie żeber jest konsekwencją tępego urazy klatki piersiowej. W naszym organizmie mamy dwanaście par żeber, a złamania lokalizują się typowo w ich tylnych i bocznych odcinkach. Najrzadziej złamaniom ulegają pierwsze trzy pary naszych żeber, gdyż swoista ochronę stanowi dla nich obręcz barkowa. Objawy złamania żeber Typowy symptom złamania żebra to silny ból, który nasila się przy poruszaniu, kaszlu oraz ruchach kończyn górnych. Diagnostyka złamania żebra obejmuje przede wszystkim wykonanie zdjęcia RTG żeber. W przypadku podejrzenia złamania żebra należy udać się na SOR urazowy (SOR - Szpitalny Oddział Ratunkowy), na którym lekarz po zbadaniu pacjenta zdecyduje o dalszym postępowaniu. Złamanie żebra może doprowadzić do groźnej w skutkach odmy opłucnowej, o której będziemy mówić w kolejnych akapitach, dlatego konieczne jest dokładne zbadanie pacjenta. Przy bólu w rzucie żeber możemy przyjąć doraźnie leki przeciwbólowe takie, jak paracetamol lub ibuprofen. Wiotka klatka piersiowa - co to zjawisko? Z takim zjawiskiem mamy do czynienia, gdy dochodzi do złamania kilku sąsiednich żeber i w konsekwencji do paradoksalnego zapadania się tego fragmentu klatki piersiowej w czasie wdechu. Wiotkiej klatce piersiowej może towarzyszyć stłuczenie płuc. Wiotka klatka piersiowa może objawiać się tak, jak złamanie żeber, ale częściej towarzyszą jej objawy niewydolności oddechowej - a przede wszystkim duszność. Wiotka klatka piersiowa może wymagać respiratoroterapii oraz wykonania zabiegu operacyjnego, dlatego w przypadku rozległego urazu żeber konieczne jest pilne przewiezienie pacjenta do szpitala. Złamania mostka - charakterystyka urazu Złamanie mostka występuje zdecydowanie rzadziej, niż złamania żeber - uznaje się, że złamania w obrębie mostka stanowią tylko 0,5% wszystkich urazów klatki piersiowej. Uraz ten objawia się: silnym bólem w rzucie mostka, ból ten nasila się przy ruchach ciałem, a także przy oddychaniu, kaszlu i pod wpływem palpacji (dotyku w okolicy złamania), możemy mieć do czynienia ze zniekształceniem przedniej ściany klatki piersiowej, u pacjenta można zaobserwować tak zwane opaczne ruchy oddechowe klatki piersiowej, czyli właśnie zapadanie się klatki piersiowej podczas wdechu. W postępowaniu przedmedycznym pomocne jest ustabilizowanie klatki piersiowej. W niektórych przypadkach celem diagnostyki nie wystarczy wykonanie klasycznego zdjęcia RTG, lecz konieczna jest tomografia komputerowa - która jest badaniem dokładniejszym. Pewne sytuacje mogą wymagać również leczenia operacyjnego i zespolenia złamania. Odma opłucnowa - rodzaje i przyczyny Na początku tego akapitu musimy sobie wyjaśnić, czym jest odma opłucnowa. Stan ten charakteryzuje się obecnością powietrza w jamie opłucnej, powietrze to przedostaje się do niej na skutek uszkodzenia płuc lub ściany klatki piersiowej. Jest więc to konsekwencja urazu klatki piersiowej. Jama opłucnowa to przestrzeń, w której znajdują się płuca, w warunkach prawidłowych wypełniona jest tylko niewielką ilością (kilka mililitrów) płynu surowiczego, który to zmniejsza tarcie blaszek opłucnej podczas oddychania. Dlaczego powietrze w jamie opłucnowej jest groźne dla naszego zdrowia i życia? Należy mieć świadomość, że dochodzi wówczas do ucisku płuca, co jest przyczyną pogorszenia procesu wymiany gazowej, a w konsekwencji - niedotlenienia organizmu i niewydolności oddechowej. Wyróżniamy kilka odmian odmy: odmę otwartą, odmę zamkniętą oraz najgroźniejszą - odmę prężną. Ten rodzaj odmy opłucnowej charakteryzuje się wytworzeniem swojego rodzaju zastawki, na skutek czego w czasie wdechu powietrze dostaje do jamy opłucnej, ale w trakcie wydechu nie może się z niej wydostać, co z kolei prowadzi do uciśnięcia również drugiego płuca oraz dużych naczyń żylnych. Powoduje to zmniejszenie powrotu żylnego, a tym samym zmniejszenie rzutu serca, czego konsekwencją jest nawet nagłe zatrzymanie krążenia. W przypadku odmy prężnej konieczne jest jak najszybsze wprowadzenie do jamy opłucnowej kaniuli (wykonuje się to po górnym brzegu III żebra). Taką procedurę wykonuje się jeszcze przed przetransportowaniem pacjenta do szpitala. Procedura ta pozwala na uratowanie życia choremu. Konieczne jest również podawanie pacjentowi tlenu. Pierwsza pomoc: atak serca Urazy tchawicy - przyczyny Przyczyną urazów tchawicy są przede wszystkim wypadki komunikacyjne. Najczęściej uszkodzeniu ulega odcinek szyjny tchawicy. Inne przyczyny urazu tchawicy to: badania endoskopowe, operacje w obrębie układu oddechowego, a także procedury usuwania ciał obcych z tchawicy i oskrzeli. Jeżeli uraz powstaje na skutek wykonywania procedur medycznych to nazywamy go wówczas urazem jatrogennym. Urazy tchawicy mogą powstawać również na skutek ran kłutych i postrzałowych klatki piersiowej. Stłuczenie płuca - co to? Objawy stłuczenia płuca Stłuczenie płuca powstaje typowo na skutek urazu tępego, doprowadzającego do uszkodzenia miąższu płuca. Dochodzi do zgniecenia pęcherzyków płucnych, a także do uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych w obrębie płuc. Ponadto, możemy mieć do czynienia z wylewami krwawymi do miąższu płucnego. Konsekwencją stłuczenia płuca może być zapalenie płuc, powstanie w obrębie płuca krwiaka, a nawet ropnia. Typowe objawy stłuczenia płuca to krwioplucie, duszność, a także sinica i rzężenia nad polem płucnym podczas osłuchiwania pacjenta. Co ciekawe, zmiany radiologiczne (widoczne na RTG płuc) ujawniają się później, niż objawy kliniczne stłuczenia i są to typowo plamiste zacienienia. Stłuczenie płuca to poważny stan kliniczny, który wiąże się, jak podaje literatura chirurgiczna - z nawet 10% śmiertelnością. Zgon spowodowany jest przede wszystkim rozwijającą się niewydolnością oddechową. Rozdarcie płuca - charakterystyka urazu Jest to miejscowe uszkodzenie miąższu płuca spowodowane przede wszystkim przez rany postrzałowe i rany kłute. Konsekwencją rozerwania płuca może być powstanie krwiaka wewnątrz miąższu płucnego lub gromadzenia się krwi w jamie opłucnowej. Jeżeli rana kłuta jest głęboka, to może dojść do uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych, co prowadzi do krwotoku i nawet zgonu pacjenta (na skutek dużej utraty krwi i wstrząsu krwotocznego). Objawy rozdarcia płuca to przede wszystkim krwioplucie, czasami duszność, a także ból w okolicy doznanego urazu. Rozdarcie płuca wymaga przetransportowania pacjenta do odpowiedniego ośrodka, ponieważ w niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie operacji w obrębie klatki piersiowej - torakotomii. Uszkodzenia przepony Przepona to największy mięsień oddechowy, który odgranicza klatkę piersiową od jamy brzusznej. Podczas urazów klatki piersiowej może dojść również do uszkodzenia tej struktury. Należy mieć świadomość, że w ponad połowie przypadków uszkodzeniom tego mięśnia towarzyszą urazy innych, ważnych narządów klatki piersiowej lub jamy brzusznej. Częstym mechanizmem uszkodzenia przepony jest nagły, gwałtowny wzrost ciśnienia, panującego w jamie brzusznej, co towarzyszy przede wszystkim wypadkom komunikacyjnym. Uszkodzenie przepony (czyli granicy między jamą brzuszną a klatką piersiową) może wiązać się z przemieszczeniem narządów jamy brzusznej do klatki piersiowej. Jeżeli dojdzie do uszkodzenia lewej kopuły przepony, to wówczas możemy mieć do czynienia z przemieszczeniem śledziony, żołądka, a także fragmentu jelita. Należy tutaj zaznaczyć, że lewa część przepony ulega znacznie częściej uszkodzeniom, niż część prawa. Z kolei, jeżeli dojdzie do uszkodzenia prawej kopuły przepony, to możemy obserwować przemieszczenie takiego narządu, jak wątroba. W obrazie klinicznym możemy spotkać się z objawami ostrego brzucha - ponieważ może dojść do niedrożność w przemieszczonej pętli jelitowej, ale również mogą wystąpić objawy niewydolności oddechowej, które wynikają z ucisku przemieszczających się narządów jamy brzusznej na tkankę płuc, co prowadzi do upośledzenia procesu wymiany gazowej. Uszkodzenie przepony diagnozuje się przede wszystkim na podstawie zdjęcia rentgenowskiego (RTG) lub tomografii komputerowej (TK). Leczenie tego urazu jest typowo operacyjne i polega na odprowadzeniu nieprawidłowo przemieszczonych narządów do jamy brzusznej i zszyciu uszkodzonej przepony. Uszkodzenie aorty piersiowej Rozpoznanie uszkodzenia aorty piersiowej opiera się na wykonaniu badania echo serca, czyli badania echokardiograficznego, które pozwala na zobrazowanie jam serca oraz dużych naczyń. Uszkodzenie aorty to bardzo poważny uraz, który może skutkować wstrząsem krwotocznym, niedokrwieniem tkanek, a w konsekwencji nawet zgonem pacjenta, dlatego każdy uraz klatki piersiowej, szczególnie na skutek wypadku komunikacyjnego powinien być skonsultowany na sorze urazowym. W przypadku uszkodzenia tego naczynia zazwyczaj konieczne jest leczenie operacyjne poprzez torakotomię. Podsumowując, urazy klatki piersiowej mogą mieć poważne konsekwencje zarówno dla zdrowia, jak i życia poszkodowanego. Każdy pacjent z urazem klatki piersiowej musi zostać zbadany przedmiotowo przez lekarza (najlepiej na szpitalnym oddziale ratunkowym). Klatka piersiowa to nie tylko żebra, ale również narządy takie, jak płuca, serce, czy duże naczynia krwionośne, co sprawia, że urazy tej okolicy mogą być naprawdę poważne. Zdecydowanie nie warto ich bagatelizować.
n8BkZ.
  • 8of6vahqaa.pages.dev/16
  • 8of6vahqaa.pages.dev/40
  • 8of6vahqaa.pages.dev/1
  • 8of6vahqaa.pages.dev/93
  • 8of6vahqaa.pages.dev/55
  • 8of6vahqaa.pages.dev/54
  • 8of6vahqaa.pages.dev/80
  • 8of6vahqaa.pages.dev/36
  • klatka piersiowa u kobiet